Κατάληψη στο Μπίνειο

ΤΟ ΜΠΑΤΣΙΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙ

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ

Την Δευτέρα 1/4/24 έξω από το αστυνομικό τμήμα Αγίων Αναργύρων δολοφονείται η Κυριακή από τον πρώην σύντροφό της, ενώ είχε ήδη κάνει ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του. Ακολουθεί ένα-ένα ολόσωστα τα βήματα, που προτείνει το κράτος για την προστασία των επιζωσών. Ζητά να τη συνοδέψει περιπολικό στο σπίτι της και δέχεται την απάντηση «το περιπολικό δεν είναι ταξί». Και τελικά εκείνος τη μαχαιρώνει μπροστά στα μάτια των φρουρών του τμήματος. Η γυναικοκτονία αυτή έρχεται να μας αποδείξει, για άλλη μια φορά, πως μπάτσοι και κράτος δημιουργούν και συντηρούν τη βία της πατριαρχίας που ασκείται πάνω στα σώματά μας. Η έμφυλη βία είναι κανονικοποιημένη, διαρκής και διαπερνά όλες τις πτυχές της ζωής μας.

Ο ρόλος των μπάτσων δε μας ξαφνιάζει. Παντού και πάντα καταστέλλουν τις φωνές που αντιστέκονται, περιθωριοποιούν ό,τι και όποιο δε συγκλίνει με την «κανονικότητα», πνίγουν μεταναστά στο Αιγαίο, δολοφονούν Ρομά για 20 ευρώ βενζίνη, ανοίγουν κεφάλια σε πορείες, εκκενώνουν καταλήψεις, βιάζουν και  βασανίζουν σε Α.Τ., κέντρα κράτησης και φυλακές, κάνουν πλάτες σε βιαστές. Και φυσικά τις δολοφονικές πρακτικές των μπάτσων έρχεται να ξεπλύνει η κάθε κυβέρνηση. Μόνο οργή μας γεμίζουν τα κυβερνητικά αφηγήματα για την υποτιθέμενη ασφάλεια, που προσφέρουν μπάτσοι και κρατικοί θεσμοί. Η απροκάλυπτη και εγκληματική δήλωση μητσοτάκη «Οι γυναίκες εμπιστεύονται την ΕΛ.ΑΣ. και απευθύνονται σε αυτή» υποσκάπτει την κρατική ευθύνη των 80 γυναικοκτονιών των τελευταίων τεσσάρων χρόνων. Την ίδια στιγμή το σκουπίδι ο χρυσοχοίδης- «υπουργός προστασίας του πολίτη»- δηλώνει πως δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για τη γυναικοκτονία της Κυριακής. Την πρακτική αποποίησης ευθύνης εξασκεί έντεχνα και στοχευμένα η κυβέρνηση μητσοτάκη σε όλα τα κρατικά εγκλήματα, με αποκορύφωμα τις θέσεις τους για τα Τέμπη.

Και αν καταφέρουμε να βγούμε ζωντανές από τη βίαιη (και ετεροκανονική) πραγματικότητα που θέλει να μας ορίζει, τους κακοποιητές μας και όσους τους ξεπλένουν και αποφασίσουμε να απευθυνθούμε στη θεσμική δικαιοσύνη, τότε θα έρθουμε αντιμέτωπες με τη σαπίλα της. Τα καθόλου ανεξάρτητα δικαστήρια, ως εξουσία, δεν μπορούν παρά να αναπαράγουν τη συνθήκη της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης των ατόμων από τα κάτω. Στην περίπτωση της έμφυλης βίας δικαστές, εισαγγελείς και τυχοδιώκτες δικηγόροι δεν διστάζουν να δολοφονούν ξανά και ξανά τα θύματα της πατριαρχίας μέσα στις δικαστικές αίθουσες. Δομούν και αποδομούν κόσμους, ορίζουν πότε είναι δίκαιο να σε δολοφονήσουν και πότε όχι- και αυτό πάντα βασισμένο σε ένα αστικό και εθνικό δίκαιο αυστηρών και συγκεκριμένων κανόνων. «Ήταν καλή μάνα; Γυρνούσε αργά στο σπίτι; Φλέρταρε; Έδινε δικαιώματα; Ήταν η Ερατώ πουτάνα;», φράσεις που ακούστηκαν στην εκδίκαση της έφεσης του γυναικοκτόνου Κοκαλέλη στη Μυτιλήνη το Φλεβάρη του 2024. Γιατί αν δεν πληρούσε τα κριτήρια που ορίζει το ιερό τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια αλλάζουν τα πράγματα. Αν και τα ισόβια διατηρήθηκαν στο εφετείο αυτό, δεν τρέφουμε αυταπάτες για το ρόλο της αστικής δικαιοσύνης. Ταξικά, κοινωνικά, φυλετικά και έμφυλα είναι τα κριτήρια, με τα οποία μοιράζονται οι  ποινές γεμίζοντας τις φυλακές με τους κολασμένους αυτού του κόσμου. Στην ίδια σιχαμερή διάσταση η εισαγγελέας στην υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό άσκησε έφεση για το τεκμήριο αθωότητας της μητέρας.  

Απέναντι στη βία κάθε λογής εξουσίας, απέναντι σε κάθε μάτσο λεβεντόπαιδο και φασίστα νταή, που θεωρεί ότι μπορεί να κυριαρχήσει πάνω στα σώματά μας, παλεύουμε με λύσσα και οργή. Κανένας θεσμός δε μας προστατεύει, δε μας δικαιώνει. Η μόνη δύναμη μας βρίσκεται στη συλλογικοποίηση των βιωμάτων και των αντιστάσεων μας, στις κοινότητες αλληλεγγύης, στα στέκια μας, στις καταλήψεις μας και τις συντροφικές μας σχέσεις, που μας βγάζουν στους δρόμους. ΕΧΟΥΜΕ Η ΜΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ.

Η πατριαρχία τσακίζεται στο δρόμο.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 23/4/24

στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΠΦΟΥΣ στις 18.30

                                                                                                                             Πρωτοβουλία ενάντια στις γυναικοκτονίες

Από τις 22 Μαρτίου, 46 άτομα που βρίσκονται στο κέντρο κράτησης της Κορίνθου πραγματοποιούν απεργία πείνας αντιδρώντας στην αυθαίρετη φυλάκισή τους, στην παραβίαση των δικαιωμάτων τους και στις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης.

Πριν από ένα μήνα, στις 26 Φεβρουαρίου, 13 διαφορετικά άτομα ξεκίνησαν απεργία πείνας στο ίδιο κέντρο κράτησης. Οι 13 αυτοί άνθρωποι συνελήφθησαν μετά από ένα ναυάγιο που συνέβη τον Δεκέμβριο και έκτοτε κρατούνται χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, στερώντας τους το δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο. Η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, αφού πρώτα ναυάγησε, τέθηκε αμέσως υπό καθεστώς προσωρινής κράτησης, παρά το γεγονός ότι ο Συνήγορος του Πολίτη της Ελλάδας ζήτησε την άμεση απελευθέρωσή τους. Ενώ βρίσκονταν σε απεργία πείνας, η αστυνομία έκανε έφοδο στα κελιά τους, απειλώντας και εκβιάζοντας τους για να την τερματίσουν. Λίγες μέρες αργότερα, 8 άτομα μεταφέρθηκαν από την Κόρινθο στο κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας, χωρίς να τους δοθεί καμία εξήγηση.

Οι κινητοποιήσεις στο κέντρο κράτησης της Κορίνθου, συμπεριλαμβανομένων των απεργιών πείνας, δεν είναι κάτι καινούργιο, όπως και οι απαράδεκτες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι κρατούμενοι. Υπάρχουν πολλές καταγγελίες για την έλλειψη υγιεινής, την έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης και άλλων βασικών ειδών. Άνθρωποι παραμένουν υπό κράτηση για μήνες χωρίς να τους ανακοινώνεται ο λόγος ή το χρονικό διάστημα που θα παραμείνουν εκεί. Κρατούνται κατά μέσο όρο για επτά μήνες, ενώ υπάρχουν αναφορές για ανθρώπους που κρατούνται πέραν των 18 μηνών, που είναι ο μέγιστος χρόνος που μπορούν να βρίσκονται υπό καθεστώς διοικητικής κράτησης οι άνθρωποι στην Ελλάδα.

Αυτή η επ’ αόριστον κράτηση, σε συνδυασμό με την έλλειψη κατάλληλης πρόσβασης σε υγειονομική περίθαλψη, τα βρώμικα κελιά που είναι γεμάτα κοριούς και το ελάχιστο, συχνά μη βρώσιμο φαγητό, οδηγεί στην επιδείνωση της ψυχικής υγείας των ανθρώπων. Κατά τα χρόνια που λειτουργεί το κέντρο κράτησης, έχουν καταγραφεί αρκετοί θάνατοι. Το 2013 τρεις άνθρωποι πέθαναν λόγω ιατρικής αμέλειας. Με την πάροδο των ετών τουλάχιστον τρία άτομα έχουν αυτοκτονήσει, το τελευταίο τον Μάρτιο του 2024. Τον τελευταίο μήνα οι ίδιοι ανέφεραν ότι η κατάσταση επιδεινώνεται, με ανθρώπους να αυτοτραυματίζονται λόγω της ψυχολογικής τους κατάστασης- ένα άλλο άτομο μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική μετά από απόπειρα αυτοκτονίας.

Η θανατηφόρα ελληνική και ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική δεν τελειώνει στα σύνορα, όπου οι άνθρωποι επαναπροωθούνται καθημερινά, παραμένουν στη μέση της θάλασσας ή κυνηγιούνται στα δάση. Όλο το σύστημα βασίζεται στην κράτηση και την καταστολή.

Καθώς γράφουμε αυτές τις γραμμές, 46 άτομα βρίσκονται σε απεργία πείνας για πάνω από μία εβδομάδα. Η απεργία συνεχίζεται, παρά τη βαριά καταστολή που βιώνουν, με την αστυνομία να έχει τραυματίσει πολλούς ανθρώπους και να τους υποβάλλει σε εξευτελιστικό έλεγχο στα κελιά τους.

Δύο ημέρες μετά την έναρξη της απεργίας, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους κρατούμενους, με τον κόσμο να συγκεντρώνεται μπροστά από το κέντρο κράτησης της Κορίνθου και να φωνάζει συνθήματα μαζί με τους κρατούμενους. Η αστυνομία απέκλεισε τη διαδήλωση, εμποδίζοντάς τους να περάσουν από το γειτονικό ΚΥΤ.

Αυτό το Σαββατοκύριακο υπήρξαν καλέσματα σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας για συγκεντρώσεις αλληλεγγύης με τους απεργούς πείνας και για ανοιχτές συνελεύσεις για να οργανωθούν για να τους υποστηρίξουν. Ας συνεχιστεί η αλληλεγγύη, ας στηρίξουμε τους συντρόφους μας στην απεργία πείνας και ας ξεσηκωθούμε ενάντια στις θανατηφόρες μεταναστευτικές πολιτικές.

Ελευθερία μετακίνησης για όλους / όλες / όλα

Continue Reading »

Continue Reading »

Ανάρτηση πανό στη Μυτιλήνη, για τη χτεσινή επίθεση σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Ήτανε φασίστες, δεν ήτανε παιδιά
Έκφυλη αντεπίθεση σε πόλεις και νησιά.

Γκέι, τρανς, λεσβίες, ιέρειες του αίσχους
Γλίτερ θα σκορπίσουμε Σαπφούς και Αριστοτέλους

Προβολή – Συζήτηση

Η Μάχη της Tuntehaus

Η ιστορία της Queer Κατάληψης Tuntenhaus στο Βερολίνο στις αρχές της δεκαετίας του ’90, και η βίαιη καταστολή της κοινότητας των καταλήψεων της οδού Mainzer από το γερμανικό κράτος, εν όψει της αποκαλούμενης “ανάπτυξης” της ενοποιημένης πλέον Γερμανίας.