Dead Calm: Killing in the Med?
This week Provolone teams up with the Open Assembly Against Border Violence Lesvos to screen “Dead Calm: Killing in the Med?”
“Dead Calm”, a new documentary from the BBC, features the survivors of the Hellenic Coast Guard, the killers on our doorstep. Focussing on the Pylos massacre, the documentary places the blame on the systematic pushbacks that happen from the Aegean islands and at sea, which three years ago led to the murder by drowning of Sidy Keita and Didier Martial Kouamou Nana off the coast of Samos.
The practice of pushbacks has long been an open secret on our island. We see it in the unmarked cars that drive through coastal villages in the dead of night, the routine harassment of people trying to reach the newly landed, the clothes and luggage left behind by people who are here one moment and inexplicably in Turkey the next. Where once the islanders told stories to the world’s press of how they responded with solidarity to the people arriving on these shores, we now live in the midst of an eery silence, in a small community in which we don’t know which of our neighbours is a murderer.
The electoral instrumentalisation of migration by various European governments, accompanied by the attempt to convince us that people seeking simply to live constitute an “assymetric threat” to European values, has led to the naturalisation of death at sea. The UK’s endless promise to “stop the boats” can be delivered only by the Aegean’s faceless executioners, acting on behalf of all European states and acknowledged by none. Fascist Prime Minister Meloni claims the war on migration is “an epochal battle for Italy and Europe”. Meanwhile Le Pen’s far-right Rassemblement National party narrowly missed out on French government due to a preventive devil’s pact between Left and Centre. Their intention to limit the freedoms of dual nationals and “French of foreign origin” is a reminder that those of us whose “blood” can’t be ancestrally traced to the “soil” on which we live are thought of as a Trojan Horse, the next target among the many enemies within.
We at the Open Assembly Against Border Violence Lesvos are clear: migrant solidarity is the frontline in the fight against Europe’s lurch towards fascism. Racism has normalised that trajectory, giving people permission to look away. In “Dead Calm” we see the Hellenic Coast Guard hide its hand behind a brutal racist lie, that “migrants travelling in the Aegean Sea very often abandon their children” because “they don’t seem to have the same affection” for them as “we” do. That logic is echoed later by a pair of wealthy globetrotting Europeans who, sailing in the region, justify their failure to respond to the Pylos shipwreck by telling us (without shame) that “if it’s refugees coming from Africa, they are in the water fighting for their lives, so they will take over the boat.” “Dead Calm” is a reminder of the cost of our losses. Lesvos is an epicentre of a continental ethnic cleansing: they want their countries White, and then they want them Right. If we want to resist this, first we have to see it. Few are better placed to do so, here at the borders, than us.
Lesvos, July 2024
Dead Calm: Killing in the Med?
(Θανάσιμη Ηρεμία: Δολοφονώντας στη Μεσόγειο;)
Αυτή την εβδομάδα η Ομάδα Provolone συνεργάζεται με την Ανοιχτή Συνέλευση της Λέσβου ενάντια στη Συνοριακή Βία για να προβάλει την ταινία «Dead Calm: Killing in the Med? (Θανάσιμη Ηρεμία: Δολοφονώντας στη Μεσόγειο;)»
Το «Dead Calm (Θανάσιμη Ηρεμία)», ένα νέο ντοκιμαντέρ του BBC, παρουσιάζει αυτούς που επέζησαν από το Λιμενικό Σώμα, από τους δολοφόνους στο κατώφλι μας. Με επίκεντρο το μακελειό της Πύλου, το ντοκιμαντέρ αποδίδει την ευθύνη στις συστηματικές επαναπροωθήσεις που συμβαίνουν στα νησιά του Αιγαίου και στη θάλασσα, οι οποίες πριν από τρία χρόνια οδήγησαν στο δολοφονικό πνιγμό των Sidy Keita και Didier Martial Kouamou Nana στα ανοιχτά της Σάμου.
Η πρακτική των pushbacks αποτελεί εδώ και καιρό ένα κοινό μυστικό στο νησί μας. Βλέπουμε τις επαναπροωθήσεις στ’ αυτοκίνητα χωρίς διακριτικά που διασχίζουν τα παραθαλάσσια χωριά μέσα στη νύχτα, στη συνηθισμένη παρενόχληση των ανθρώπων που προσπαθούν να φτάσουν στους/στις νεοαφιχθέντες/είσες, στα ρούχα και τις αποσκευές που αφήνουν πίσω τους άνθρωποι που τη μια στιγμή βρίσκονται εδώ και την άλλη ανεξήγητα στην Τουρκία. Εκεί που κάποτε οι νησιώτες διηγούνταν στον παγκόσμιο Τύπο ιστορίες για το πώς ανταποκρίθηκαν με αλληλεγγύη στους ανθρώπους που έφταναν σε αυτές τις ακτές, τώρα ζούμε εν μέσω μιας ανατριχιαστικής σιωπής, σε μια μικρή κοινότητα όπου δεν ξέρουμε ποιος από τους γείτονές μας είναι δολοφόνος.
Η εκλογική εργαλειοποίηση της μετανάστευσης από διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που συνοδεύεται από την προσπάθεια να μας πείσουν ότι αυτοί οι άνθρωποι, που αναζητούν απλώς να ζήσουν, αποτελούν “ασύμμετρη απειλή” για τις ευρωπαϊκές αξίες, έχει οδηγήσει στη φυσικοποίηση του θανάτου στη θάλασσα. Η ατέρμονη υπόσχεση του Ηνωμένου Βασιλείου να “σταματήσει τις βάρκες” μπορεί να υλοποιηθεί μόνο μέσα από τους απρόσωπους δήμιους του Αιγαίου, που ενεργούν εκ μέρους όλων των ευρωπαϊκών κρατών και δεν αναγνωρίζονται από κανένα. Η φασίστρια πρωθυπουργός Μελόνι ισχυρίζεται ότι ο πόλεμος εναντίον της μετανάστευσης είναι “μια κοσμοϊστορική μάχη για την Ιταλία και την Ευρώπη”. Στο μεταξύ, το ακροδεξιό κόμμα της Λε Πεν Rassemblement National (Εθνικός Συναγερμός) έχασε την τελευταία στιγμή τη γαλλική διακυβέρνηση λόγω μιας προληπτικής “ανίερης συμφωνίας” μεταξύ της Αριστεράς και του Κέντρου. Η πρόθεσή τους να περιορίσουν τις ελευθερίες των ανθρώπωνμε διπλή υπηκοότητα και των “Γάλλων ξένης καταγωγής” είναι μια υπενθύμιση ότι όσοι κι όσες από εμάς δεν έχουμε προγονικό “αίμα”, που συνδέεται με το “έδαφος” στο οποίο ζούμε, θεωρούμαστε ένας Δούρειος Ίππος, ο επόμενος στόχος ανάμεσα στους πολλούς εχθρούς.
Εμείς, στην Ανοιχτή Συνέλευση της Λέσβου ενάντια στη Συνοριακή Βία, είμαστε ξεκάθαροι και ξεκάθαρες: η αλληλεγγύη στις μετανάστριες και τους μετανάστες έχει πρώτιστη σημασία στον αγώνα ενάντια στη φασιστικοποίηση της Ευρώπης. Ο ρατσισμός έχει κανονικοποιήσει αυτή την πορεία, επιτρέποντας στον κόσμο να εθελοτυφλεί. Στο «Dead Calm» βλέπουμε το Λιμενικό Σώμα να “νίπτει τας χείρας του” πίσω από ένα ωμό ρατσιστικό ψέμα, ότι «οι μετανάστες που ταξιδεύουν στο Αιγαίο πολύ συχνά εγκαταλείπουν τα παιδιά τους» επειδή «δε φαίνεται να έχουν την ίδια στοργή γι’ αυτά» όπως «εμείς». Αυτή η λογική αντανακλάται αργότερα από ένα ζευγάρι πλούσιων Ευρωπαίων που κάνουν το γύρο του κόσμου με το σκάφος τους και που, πλέοντας στην περιοχή του ναυαγίου της Πύλου, δικαιολογούν την αποτυχία τους να αντιδράσουν σε αυτό, λέγοντάς μας (χωρίς ντροπή) ότι «αν πρόκειται για πρόσφυγες που έρχονται από την Αφρική, εφόσον βρίσκονται στο νερό και παλεύουν για τη ζωή τους, τότε θα καταλάβουν το σκάφος». Η «Θανάσιμη Ηρεμία» είναι μια υπενθύμιση του κόστους των απωλειών μας. Η Λέσβος είναι το επίκεντρο μιας εθνοκάθαρσης που διαπράττουν τα κράτη της Ευρωπαϊκής ηπείρου: θέλουν τις χώρες τους Λευκές και μετά τις θέλουν Δεξιές. Αν θέλουμε ν’ αντισταθούμε σ’ αυτό, πρέπει πρώτα να το δούμε. Λίγοι είναι σε θέση να το δουν καλύτερα από εμάς που ζούμε στα νησιά του Αιγαίου, δίπλα στα σύνορα.
Λέσβος, Ιούλιος 2024