Κατάληψη στο Μπίνειο

Καθεστώς ασφαλείας: μια κοινωνικό-ιστορική προσέγγιση
Αντιεξέγερση, στρατιωτικοποίηση, αποικιακότητα

Μία συζήτηση με τον Mathieu Rigouste πάνω στη γαλλική σχολή αντιεξέγερσης, από τη συγκρότησή της στον πόλεμο της Αλγερίας μέχρι τις σημερινές της εφαρμογές στο μόνιμο καθεστώς «έκτακτης ανάγκης».

Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί στα γαλλικά με ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου

στις 20.30

από την Ομάδα Βιβλιοθήκης της Κατάληψης στο Μπίνειο

4 συνεντεύξεις με τον Mathieu Rigouste μεταφρασμένες στα ελληνικά

Ιχνηλατώντας το Δεκέμβρη του 2008 (επανέκδοση)

Η μπροσούρα αυτή εκδόθηκε τον Μάη του 2009, όταν σύντροφοι,μεταξύ αυτών και ο Λ.Φούντας, στον οποίο και αφιερώνεται η έκδοση, επιχείρησαν να αποτυπώσουν τις εμπειρίες, τις μνήμες και τα γεγονότα που σημάδεψαν τον Δεκέμβρη του 2008. Περιλαμβάνει ένα χρονικό της εξέγερσης του Δεκέμβρη, την κατάληψη στην ΓΣΕΕ, τις δράσεις αλληλεγγύης εντός και εκτός των συνόρων, τη στάση του κράτους, την καταστολή,τη θέση των μίντια κ της καθεστωτικής αριστεράς καθώς και τις επιστολές των φυλακισμένων συντρόφων σχετικά με τον Δεκέμβρη. Η επιλογή της επανέκδοσης της μπροσούρας επιχειρεί να ανακαλέσει στη συλλογική μνήμη τα γεγονότα εκείνα που διαμόρφωσαν την εξέγερση του Δεκέμβρη, που διατάραξαν συθέμελα την κοινωνική ειρήνη, να καταδείξει την αποδοχή που οι πρακτικές και τα προτάγματα του α/α κινήματος είχαν από μεγάλα κοινωνικά κομμάτια.

Σάββατο 09 Φεβρουαρίου

στις 20.00

από το

Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων Αγωνιστών

Θα ακολουθήσει καφενείο οικονομικής ενίσχυσης

με hip hop, trip hop, dubstep, two step, grime και leftfield  ήχους

Κυριακή 20 Ιανουαρίου στις 20:00

Προβολή Ταινίας

4 months, 3 weeks and 2 days

θα ακολουθήσει συζήτηση σχετικά με τις αμβλώσεις

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου

στις 18.00

Συγκέντρωση στα Κεντρικά Λύκεια

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΙΑ,

ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018

Πορεία στις 18.00 στην Πλατεία Σαπφούς

Προβολή ντοκιμαντέρ στις 20.00 στην Κατάληψη στο Μπίνειο

Πως το καταλάβαμε

Αυτά που ήρθαν

Θα ακολουθήσει πολιτικό καφενείο

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2008

10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

«Εσείς είστε το κράτος»,

διακήρυττε ο Μητσοτάκης στους απανταχού μπάτσους το 1992, οι οποίοι αποδεικνύουν διαρκώς πόσο μισητοί εχθροί της κοινωνίας είναι κάθε φορά που χτυπάνε διαδηλώσεις και πορείες, ξυλοφορτώνουν μετανάστες, τραμπουκίζουν απροκάλυπτα, καλύπτουν χρυσαυγίτες και τα κάνουν πλακάκια με το οργανωμένο έγκλημα…

Δεκαέξι χρόνια μετά από αυτή τη δήλωση-κρατική κάλυψη της αστυνομίας, ο 15χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από το όπλο του ειδικού φρουρού, Επαμεινώνδα Κορκονέα, σε παράδρομο των Εξαρχείων το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008.

Αμέσως μετά το περιστατικό, η κυρίαρχη λογική που εξέφραζαν τα αστικά ΜΜΕ (π.χ. mega) ήταν κατάφορα υπερασπιστική, προτάσσοντας την ανάγκη αυτοάμυνας των αστυνομικών λόγω αναίτιας επίθεσης εκ μέρους των νεαρών. Ταυτόχρονα όμως το πραγματικό γεγονός διαδιδόταν σε όλη την Ελλάδα, με αποτέλεσμα την εκδήλωση των πρώτων αντιδράσεων αρχικά στην Αθήνα και εν συνεχεία σε διάφορα μέρη της χώρας. Από τις πρώτες ώρες και για αρκετό καιρό ακόμα ξεκινούν συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, πορείες, διαδηλώσεις, καταλήψεις σε σχολεία, σχολές και δημόσια κτήρια και επιθέσεις σε τράπεζες και πολυκαταστήματα, αντιδράσεις που έδωσαν στην εξέγερση χαρακτηριστικά αντι-κατασταλτικού/κρατικού/καπιταλιστικού περιεχομένου. Η μαζικότητα και η ένταση των κινητοποιήσεων ξεπέρασαν τις προσδοκίες κράτους και αστυνομίας για μια σύντομη αποσυμπίεση μίας χλιαρής κοινωνικής δυσφορίας, κάτι που οδήγησε σε σκηνικά ανελέητης κρατικής καταστολής και βίας.

Δέκα χρόνια μετά, οι συνθήκες οι οποίες προκάλεσαν την εξέγερση του 2008 όχι μόνο συνεχίζουν να μένουν απαράλλακτες αλλά εντείνονται ραγδαίως εν ονόματι του κέρδους, της περιουσίας, του έθνους και της «ασφάλειας». Περιθωριοποιημένα κομμάτια του πληθυσμού παραμένουν στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. Παράλληλα άνθρωποι δολοφονούνται από αφεντικά, φασίστες και τον οποιοδήποτε υιοθετεί και (ανα)παράγει εξουσιαστικές λογικές καθώς και από το ίδιο το κράτος, μέσω των δυνάμεων καταστολής αλλά και της άσκησης πολιτικών, που δημιουργούν συνθήκες εξαθλίωσης και κοινωνικού κανιβαλισμού, οδηγώντας ανθρώπους μέχρι και στην αυτοκτονία. Ταυτόχρονα, οι ανθρώπινες προσπάθειες να αντιπαρατεθούν σε αυτές τις συνθήκες εξαθλίωσης μέσω των κινημάτων βρίσκονται αντιμέτωποι με την όλο και εντεινόμενη καταστολή. Ζαρντινιέρες, μαχαιρώματα και πογκρόμ κατά μεταναστών, βασανιστήρια μέσα σε αστυνομικά τμήματα, επιθέσεις σε πορείες, δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τραμπουκισμοί σε Κερατέα, Σκουριές και Λευκίμμη, δολοφονία του Ζακ…όλα σημεία των καιρών, να μας θυμίζουν το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας η οποία συντηρεί μια ανεξάρτητη αστυνομία με ακροδεξιό πρόσημο και αναβαθμίζει συνεχώς το ρόλο της, στρατικοποιώντας την με σκοπό να καταστείλει κάθε κοινωνικό αγώνα.

Εντέλει, ο αντίκτυπος του Δεκέμβρη του 2008 αποτυπώθηκε σε διάφορους χώρους με αποτέλεσμα ένα πολύμορφο κύμα δράσεων. Από τη μία πλευρά, το στίγμα του Δεκέμβρη στο εσωτερικό του ευρύτερου α/α κινήματος αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη δημιουργία μιας νέας γενιάς πολιτικών υποκειμένων αλλά και καινούργιων κινηματικών εγχειρημάτων σε πολλά μέρη. Από την άλλη, παρείσφρησε σε διάφορα πεδία της κοινωνικής ζωής, με διάφορες δομές και χώρους, που άλλοτε ήταν στα χέρια του κράτους ή ιδιωτών, να επαναπροσδιορίζονται από τα κάτω και να λειτουργούν μακριά από κομματικούς παράγοντες, και ιδιωτικά/κρατικά συμφέροντα.

Γιατί κατεβαίνουμε στο δρόμο….

Οι εξεγέρσεις του παρελθόντος είναι και θα είναι η ιστορική παρακαταθήκη  που μας δίνει το έναυσμα για τις εξεγέρσεις του μέλλοντος, ενάντια στις καταπιεστικές και εξαθλιωτικές συνθήκες που μας επιβάλλουν το κράτος, οι οικονομικές ελίτ και η πατριαρχία. Αυτό ωστόσο αποτελεί ένα μόνο κομμάτι του αγώνα, αφού ο πόλεμος με την εξουσία σε κάθε της μορφή είναι μόνιμος, μέχρι την ολική καταστροφή της. Δεν ξεχνάμε με ποιους έχουμε να κάνουμε, δεν συγχωρούμε τον κάθε λογής Κορκονέα, στεκόμαστε απέναντι σε αφεντικά, μπάτσους, φασίστες και κράτος.

Θα μας βρίσκουν πάντα στους δρόμους της κοινωνικής ελευθερίας και της ευτοπίας μας – όπως και 10 χρόνια πριν – στους Δεκέμβρηδες του μέλλοντος….

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

Κατάληψη στο Μπίνειο

Δεκέμβρης 2018

Παρότι πολύ συχνό, είναι πάντα δυσφορικό ως εμπειρία για εμάς να βρισκόμαστε μπροστά σε «διεθνείς ημέρες» (sic) και τις εκδηλώσεις που τις συνοδεύουν, όταν αυτές αφορούν ζητήματα που είναι κεντρικά του φεμινιστικού κινήματος – άρα και του δικού μας αγώνα – και παρ’όλα αυτά καθόλου δε μας χωράνε ή μας αφορούν. Νιώσαμε γι΄αυτό την ανάγκη να μιλήσουμε για την έμφυλη βία όπως τη βλέπουμε εμείς από τη δίκη μας σκοπιά και να εξηγήσουμε γιατί τέτοιου είδους «γιορτές» θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι τους. 

Το καπιταλιστικό σύστημα έχει επιδωθεί το τελευταίο αιώνα σε μία ανελέητη ενσωμάτωση και απονεύρωση των κοινωνικών κινημάτων και εξεγέρσεων. Ο,τιδήποτε επαναστατικό και απειλητικό προς την ίδια του την ύπαρξη, αφομοιώνεται πρόθυμα στους κόλπους του με σκοπό να εξομαλυνθεί κάθε του αιχμή και να καταλήξει ουσιαστικά ακίνδυνο.

Ου φεμινιστικοί αγώνες δεν ξέφυγαν προφανώς από αυτή την καπήλευση. Το ίδιο το σύστημα που αναπαράγει και συντηρεί την έμφυλη καταπίεση, παίρνει το ρόλο του «προστάτη» των γυναικών, υϊοθετεί δήθεν εξισωτικές πολιτικές άνευ ουσιαστικού νοήματος και ανατρεπτικού χαρακτήρα, χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τις στατιστικές έμφυλης βίας και φυσικά θεσμοθετεί και στηρίζει διεθνείς ημέρες, που λειτουργούν τόσο ως μοχλός αποσυμπίεσης του κινήματος, όσο και ως πλυντήριο της σαπίλας του. Έτσι γεννιέται το έκτρωμα αυτό, γνωστό και ως «θεσμικός φεμινισμός», ο οποίος έρχεται ως νταβατζής από τη μία να πατρονάρει τη δράση των γυναικών, και από την άλλη να περιορίσει στο ελάχιστο τις εναντιώσεις τους στα πολλαπλά δίκτυα εξουσιών και καταπίεσης που το ίδιο το σύστημα γεννάει.

Άλλωστε η έμφυλη βία διεισδύει πολύ πιο βαθιά στις ζωές μας απ’ότι η κυρίαρχη αναπαράσταση αφήνει να φανεί. Η κακοποίηση δεν αφορά γυναίκες θύματα, έρμαια στη σωματοποιημένη επιθετικότητα κάποιου συντρόφου. Αφορά υποκείμενα που κάθημερινα παλεύουν απέναντι σε όλες τις εκφάνσεις της πατριαρχικής καταπίεσης που υπάρχει βαθιά ριζωμένη και θεσμικά εδραιωμενη στην κοινωνίκη δομή, που το βίωμα τους δεν χωράει στη στείρα αναπαράσταση μιας τραγικής εικόνας…

Από τη μεριά μας δεν περιμένουμε καμία παγκόσμια ημέρα για να αγωνιστούμε για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, δεν στηριζόμαστε σε καμία στατιστική και καμία επίσημη ενημερωτική ημερίδα για να παραμείνουμε σε εγρήγορση, δεν εναποθέτουμε καμία ελπίδα στις εξαγγελίες κυβερνητικών/θεσμικών επιτροπών «ισότητας» για την καταπολέμηση της βίας, εξοργιζόμαστε με κάθε δάκρυ και λόγο συμπόνοιας τους και απαντάμε:

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΟΝ ΘΕΣΜΙΚΟ ΣΑΣ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟ.

ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΞΕΠΛΕΝΟΥΝ ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ ΣΑΣ.

ΘΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ.

 Φεμινιστική/αντισεξιστική ομάδα Μυτιλήνης

anormin@

Το Αυτόνομο Στέκι θα λειτουργεί στις παρακάτω ημερομηνίες

Παρασκευή 30/11 στις 14.00-19.00

Δευτέρα 03/12 στις 14.00-18.00

Παρασκευή 07/12 στις 14.00-19.00

στο υπόγειο του Τμήματος Περιβάλλοντος στο Λόφο του Πανεπιστημίου