Κατάληψη στο Μπίνειο

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ

Αν κάποιος μας διηγούνταν αυτή την ιστορία, θα μπορούσαμε να τη δούμε περισσότερο σαν μια ταινία που αφορά κάποιον κοινωνικό αγωνιστή με τις συνηθισμένες κινηματογραφικές υπερβολές, παρά σαν μια πραγματική ιστορία κρατικής παραφροσύνης του σήμερα.

Η περιπέτεια του Άρη Σειρηνίδη έχει ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά με δόσεις τόσο έντονης όσο και παράλογης επίδειξης της κατασταλτικότητας του νομικού συστήματος, καθώς και των ελιγμών του. Στόχος του νομικού συστήματος και του κράτους είναι η τρομοκράτηση και ο παραδειγματισμός όχι μόνο του συγκεκριμένου ατόμου, αλλά οποιουδήποτε τολμήσει να σκεφτεί και να πράξει αναλόγως. Να πει ανοιχτά δηλαδή -“απολογούμενος” άλλωστε- ότι δηλώνει αναρχικός, δεν κρύβει την ανατρεπτική του δράση, και επιθυμεί να ανατρέψει αυτόν τον κόσμο, όντας ενταγμένος στον καθημερινό αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό.

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Αρχικά, τον κατηγόρησαν για ένοπλη ληστεία μετά φόνου στο Πράκτικερ (της οδού Πειραιώς, Αθήνα) στις 3 Μαΐου 2010. Αφού τον κράτησαν 5 ολόκληρες ημέρες, κατά παράβαση των δικονομικών κανόνων, οι κατηγορίες της ένοπλης ληστείας αποσύρθηκαν. H προσπάθεια να τον παρουσιάσουν ως «αιμοδιψή» ληστή απέτυχε, αλλά οι διώκτες του ήταν αποφασισμένοι να του φορτώσουν κατηγορίες. Κρατήθηκε παράνομα στα κρατητήρια της ΓAΔA για άλλες 5 ημέρες, και ενώ ήταν έτοιμοι να τον αφήσουν ελεύθερο, του φόρτωσαν κατηγορία για μια άσχετη υπόθεση. Τον χαρακτηρίζουν ως «ο τρελός με το σομπρέρο και τις σαγιονάρες» που πυροβόλησε τους αστυνομικούς των ΜΑΤ στην περιοχή των Εξαρχείων, τον Ιούλιο του 2009.

12 Μαΐου 2010

Ο αναρχικός Άρης Σειρηνίδης βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού. Μια δικογραφία με μοναδικό πειστήριο ενοχής μια μάσκα σε κάδο σκουπιδιών, της περιοχής των Εξαρχείων. Πρόκειται για μια μάσκα που δεν μπορεί παρά να είναι αλλοιωμένη και επιμολυσμένη, σε μια περιοχή όπου οι περισσότεροι κάτοικοι και θαμώνες της, φοράνε χειρουργικές μάσκες για να προστατευτούν από τα χημικά των δυνάμεων καταστολής (να σημειωθεί δε, ότι τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις στην περιοχή ήταν εκτεταμένες). Ο σωματότυπος και τα χαρακτηριστικά του δράστη, που περιγράφουν οι αυτόπτες μάρτυρες, βρίσκονται σε καταφανή αντίθεση με αυτά του Άρη. Όσο για το περίφημο γενετικό υλικό, ποτέ δεν διευκρινίστηκε ο τύπος και το είδος του, ενώ σκοπίμως αποσιωπήθηκε έκθεση του ίδιου του εργαστηρίου της Ασφάλειας, σύμφωνα με την οποία στη μάσκα-πειστήριο εντοπίστηκε γενετικό υλικό περισσότερων ατόμων.

8 Μαρτίου 2011

Ξεκινάει η δίκη με το σαθρό κατηγορητήριο να καταρρέει σιγά σιγά, αφού οι αυτόπτες  μάρτυρες καταθέτουν ότι “ο τρελός με το σομπρέρο” ουδεμία σχέση έχει με τον Άρη Σειρηνίδη. O βασικός μάρτυρας ο οποίος παρέδωσε την μάσκα “πειστήριο” δεν εμφανίστηκε ποτέ. Η δίκη όμως διακόπτεται. Με πρόφαση την ασθένεια μίας εκ των δικαστών, και χωρίς να έχει οριστεί, όλος περιέργως, αναπληρωματικό μέλος, αποφασίζεται η διακοπή της δίκης. Η επανέναρξη της δίκης, ορίστηκε για τις 8 Ιουνίου με νέα σύνθεση του δικαστηρίου και επανεξέταση από την αρχή όλων των μαρτύρων.

Καταστολής “παιχνίδια”

Στο πρόσωπο του αγωνιστή Άρη Σειρηνίδη, επιχειρείται η νομιμοποίηση από πλευράς του ελληνικού κράτους, της μεθόδου ταυτοποίησης DNA ως το νέο αποκλειστικό σύστημα αλήθειας, τόσο στον χώρο των πολιτικών διώξεων όσο και των ποινικών. Μια μέθοδος που εφαρμόζεται για πρώτη φορά σε μια πολιτική υπόθεση. Πρόκειται για “ταυτοποιήσεις” γενετικού υλικού από σάλιο, τρίχες, ιδρώτα κλπ, δηλαδή από υλικά που μπορεί να μεταφερθούν οπουδήποτε από οποιονδήποτε, εξαιρετικά ευάλωτα σε επιμολύνσεις και αλλοιώσεις. Δείγματα που εξετάζονται αποκλειστικά από βιολόγους των εργαστηρίων της αστυνομίας, χωρίς καμία άλλη δυνατότητα ελέγχου των αποτελεσμάτων τους. Τις περισσότερες φορές δεν εφαρμόζονται  τα απαραίτητα επιστημονικά κριτήρια αλλά και οι επαναλήψεις του εκάστοτε πειράματος. Ένα πολύ “βολικό” και ενδεδυμένο με το επιστημονικό αλάθητο, εργαλείο στα χέρια των κατασταλτικών μηχανισμών. Από τους ίδιους, ειδικότερα σε χώρες που εφαρμόζεται χρόνια, θεωρείται μέθοδος χαμηλής «αξιοπιστίας». Μαρτυρίες ανθρώπων από άλλες χώρες που έχουν φυλακιστεί από λάθος αποτελέσματα DNA, «μέχρι να τους πουν συγγνώμη λάθος», θάβονται. Αντίθετα όμως, η ταυτοποίηση DNA διαφημίζεται ως σωτήρια και αλάθητη σε διάφορα τηλεοπτικά σίριαλ με δολοφόνους και αστυνόμους.

Η υπόθεση αυτή -πέρα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της- εντάσσεται στο πλαίσιο μιας πρωτόγνωρης όξυνσης της κρατικής καταστολής, απέναντι σε όποιον αμφισβητεί τα θεμέλια του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος. Ενός συστήματος το οποίο βρίσκεται σε καθολική κρίση. Η δίωξη αυτή δεν μπορεί να είναι ξεκομμένη από την πρωτοφανή βιομηχανία διώξεων που μετρά ήδη εκατοντάδες περιπτώσεις δικαστικής ομηρίας (υποδικίας) αντιστεκόμενων και αγωνιζόμενων ανθρώπων. Από τις αθρόες ή τις “επιλεκτικές” συλλήψεις στις διαδηλώσεις, από τις εισβολές και τις εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων, μέχρι την κήρυξη των απεργιών ως παράνομες και καταχρηστικές. Οι παραπάνω διώξεις, μαζί με το μπόλικο ξύλο στις διαδηλώσεις και τους αποκλεισμούς δρόμων, λιμανιών κ.ά., με πρόσφατο  παράδειγμα την παρ’ολίγον δολοφονία του διαδηλωτή Γιάννη Κάφκα στην απεργιακή κινητοποίηση της Αθήνας, στοχεύουν στην τρομοκράτηση και αποτροπή ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας που αγωνίζεται, που σκέφτεται, αλλά και σε οποιονδήποτε αρχίζει να αμφισβητεί και να θέλει να αποτινάξει τον υπάρχον σύστημα εκμετάλλευσης.

Στόχος, να μας πείσουν πως είμαστε ανίσχυροι απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, ότι το σύστημα είναι ακλόνητο, ότι καλά θα κάνουμε να βγάλουμε το σκασμό και να σκύψουμε το κεφάλι. Γι’ αυτό και ο αριθμός των πολιτικών κρατουμένων όλο και μεγαλώνει. Γι’ αυτό και το κράτος γεμίζει το νομικό του οπλοστάσιο με τρομονόμους, καταλύοντας ταυτόχρονα τα στοιχειώδη δικαιώματα του προσωπικού απορρήτου και της ιδιωτικής ζωής. Κάμερες, παρακολουθήσεις τηλεφωνικών και διαδικτυακών συνομιλιών, αναρτήσεις φωτογραφιών συλληφθέντων στις τηλεοράσεις, λήψη DNA, κοινωνική νομιμοποίηση της ρουφιανιάς με χρηματική ανταμοιβή, αποτελούν τα συστατικά της συνταγής ενός καθεστώτος ελέγχου και επιτήρησης.

Τα δικά μας όπλα

Γι’αυτό λοιπόν, επειδή δεν έχουμε πειστεί ακόμα ότι το σύστημα αυτό είναι ακλόνητο, επειδή επιλέγουμε να αντιστεκόμαστε και να συλλογικοποιούμε τις επιθυμίες μας για την ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος εκμετάλλευσης. Επειδή οι αγώνες δεν τελείωσαν, πόσο μάλλον σήμερα που νέες εστίες αντίστασης ξεπηδούν τριγύρω μας. Επειδή δεν μπορούμε να ξεχνάμε αυτούς που είναι δίπλα μας, ενώ ο καθένας θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση του Άρη Σειρηνίδη, το ζήτημα της αλληλεγγύης είναι τόσο επίκαιρο όσο και απαραίτητο στοιχείο για την αντίσταση σε αυτή τη χρονική περίοδο που διανύουμε.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Αλληλέγγυοι-ες Μυτιλήνης

Το κείμενο σε pdf εδώ

Eνημέρωση για την εξέλιξη της υπόθεσης 08/06, 10/06

Blog Πρωτοβουλίας  Αλληλεγγύης στον Άρη Σειρινίδη εδώ