Ανοιχτή επιστολή αναρχικών κρατούμενων από την Τουρκία
Μετά την πορεία της πρωτομαγιάς στην Ιστάμπουλ, το τουρκικό κράτος συνέλαβε 60 άτομα με την κατηγορία της «καταστροφή δημόσιας περιουσίας από τρομοκρατική οργάνωση». 9 από αυτούς δημοσιοποιήσαν το παρακάτω κείμενο:
Ανοιχτή επιστολή αναρχικών κρατούμενων από την Τουρκία
Την 1η Μάη του 2012, όπως είναι γνωστό, έγιναν επιθέσεις σε τράπεζες και κτίρια εταιρειών γύρω από την περιοχή του Mecidiyeköy-Şişli, από αναρχικούς που συμμετείχαν στο αναρχικό μπλοκ της πορείας. Εμείς, είμαστε 9 από τους 60 ανθρώπους που κατηγορήθηκαν από την αστυνομία. Εμείς, οι 9 αναρχικοί που μας συνέλαβαν με απόφαση του 9ου Δικαστηρίου Κακουργημάτων και μας προφυλακίσανε στη φυλακή Metris-τύπου Τ, γράφουμε αυτό το γράμμα.
Οι περισσότεροι συλληφθήκαμε από την αντιτρομοκρατική στις 5 το πρωί της 14ης Μάη και κάποιοι την επόμενη μέρα. Οι υπολογιστές μας, τα τηλέφωνα, οι φορητοί μας δίσκοι, τα βιβλία και πολλά άλλα προσωπικά μας είδη κατασχέθηκαν από 10-20 αστυνομικούς που εισέβαλαν στα σπίτια μας.
Η κατηγορία που μας αποδόθηκε είναι «καταστροφή δημόσιας περιουσίας από τρομοκρατική οργάνωση». Ενώ μεταξύ μας υπάρχουν διαφορετικές οπτικές σε σχέση με τις αναρχικές ιδέες και δεν είχαμε ειδωθεί ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο μέχρι τη στιγμή της σύλληψής μας, παρόλαυτα κατηγορούμαστε για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης. Κάποιοι από εμάς, κατά τη διάρκεια της ανάκρισης εξαναγκαστήκαμε από την αστυνομία να δηλώσουμε ότι είμαστε αρχηγοί της «τρομοκρατικής οργάνωσης» . Η έννοια του αρχηγού, παντελώς αντιθετική με τις αναρχικές ιδέες, και η κατηγορία της «από κοινού συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση» καθιστούν τους ισχυρισμούς της αστυνομίας τραγικούς και κωμικούς. Οι άνθρωποι που κατηγορούνται για “μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης” δεν είχαν στα σπίτια τους ούτε όπλα, ούτε πυρομαχικά. Είχαν όμως, βιβλία που υπάρχουν σε κάθε βιβλιοπωλείο – για παράδειγμα βιβλία του Κροπότκιν – τα οποία θεωρήθηκαν ως ενδείξεις για την ύπαρξη οργάνωσης. Επίσης, άρθρα που διαβάζαμε ή βίντεο που είχαμε μοιραστεί σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χρησιμοποιήθηκαν ως αποδείξεις στο δικαστήριο. Η συμμετοχή ανθρώπων σε μια νόμιμη οργάνωση, που ασχολείται με την απελευθέρωση των ζώων, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οικολογικά ζητήματα, θεωρήθηκαν επίσης ως αποδείξεις από την αστυνομία.
Οι συλληφθέντες υπέστησαν τρομερή ψυχολογική πίεση και για 4 ημέρες δεν τους επιτράπηκε να επικοινωνήσουν με τις οικογένειές τους, ούτε να χρησιμοποιήσουν τηλέφωνο, ακόμα και για να καλέσουν τους δικηγόρους τους. Ένα άτομο που συμμετέχει στο LGBTQ κίνημα, δέχτηκε περαιτέρω φραστικές επιθέσεις. Όλοι πιέστηκαν να παραδεχτούν την ύπαρξη τρομοκρατικής οργάνωσης αλλά και να καταθέσουν εναντίον των συγκατηγορουμένων τους. Δύο συλληφθέντες, υπό την απειλή κάθειρξης 15-20 ετών για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, κατέθεσαν εναντίον ανθρώπων που δεν είχαν ξαναδεί στη ζωή τους. Υπό την πίεση της αστυνομίας, κατηγόρησαν κάποιους, για τους οποίους δεν υπήρχε κανένα στοιχείο από τηλέφωνα, ίντερνετ ή άλλους τρόπους επικοινωνίας που να τους συνδέει, ως αρχηγούς της “τρομοκρατικής οργάνωσης” και ως συμμετέχοντες στις επιθέσεις.
Οι περισσότεροι συλληφθήκαμε γιατί φορούσαμε παρόμοιες χρωματιστές τσάντες, παπούτσια, ζώνες κλπ. Εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι, βέβαια, μπορεί να φοράνε παρόμοια ρούχα με όσους εντοπίστηκαν από τα βίντεο κατά τις επιθέσεις. Φυσικά, με τέτοια σαθρά και παράλογα στοιχεία καμία ύπαρξη αναρχικής τρομοκρατικής οργάνωσης δεν αποδεικνύεται. Γι’ αυτό και κατηγορούμαστε για καταστροφή δημόσιας περιουσίας. Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι, εμείς, ως αναρχικοί που απορρίπτουμε κάθε νόμο και εξουσία και θεωρούμε κάθε κράτος ως δολοφόνο, δεν νοιαζόμαστε αν το κράτος μας θεωρεί τρομοκράτες ή όχι. Το ίδιο κράτος που σκότωσε δεκάδες ανθρώπους στο Roboski(1), που σκότωσε με 13 σφαίρες τον 11χρονο Uğur Kaymazi(2) και ποτέ κανένας/μια δεν κατηγορήθηκε. Το ίδιο κράτος που σκότωσε 34 ανθρώπους το 1977(3), χωρίς να συλλάβει κανέναν, δεν είχε κανένα πρόβλημα να συλλάβει 60 άτομα και να κατηγορήσει 9 απ’ αυτά, για 3-5 σπασμένες τζαμαρίες τραπεζών.
Δύο από τους συλληφθέντες έχασαν τις τελικές εξετάσεις των πανεπιστημίων τους, ενώ υπάρχει περίπτωση τα ίδια τα πανεπιστήμια να τους επιβάλλουν δικές τους κυρώσεις, από αναστολή φοίτησης, μέχρι και διαγραφή. Άλλος συλληφθέντας που προετοιμάζεται για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, προφανώς θα δυσκολευτεί να τα καταφέρει μέσα από τη φυλακή. Άλλος που κάνει το μεταπτυχιακό του δεν θα μπορέσει να προχωρήσει με τη διατριβή του. Ξέρουμε ότι τρεις συλληφθέντες απολύθηκαν από τις δουλειές τους μετά τη σύλληψή τους.
Έχουμε βιώσει το σύστημα δικαιοσύνης, για το μεγαλείο του οποίου το κράτος καγχάζει διαρκώς και ξέρουμε ότι δεν είναι τίποτε άλλο από μηχανισμός πίεσης και συμμόρφωσης και ότι έννοιες όπως δικαιοσύνη υπάρχουν μόνο στη θεωρία. Απαιτούμε να αποφυλακιστούμε τώρα. Να ξεκαθαρίσουμε, όμως, ότι για αυτό ούτε θα παρακαλέσουμε, ούτε θα ικετεύσουμε. Γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε στη φυλακή για τις πολιτικές μας ιδέες. Δεν μετανιώνουμε για τίποτα απ’ όσα κάναμε ή δεν κάναμε. Γράφουμε αυτό το γράμμα για να πούμε μερικές αλήθειες στον κόσμο, για να τον βοηθήσουμε να καταλάβει τι συμβαίνει.
Ξέρουμε ότι δεν μας συνέλαβαν απλά για να μας αποτρέψουν από το να συμμετέχουμε σε μελλοντικές δράσεις. Θέλουν, επιπλέον, να μας μετατρέψουν σε κάποιους/ες που θα φοβούνται να αντισταθούν και να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Αυτό, όμως, που δεν ξέρουν είναι ότι οι φυλακές του σιχαμένου τους πολιτισμού, δεν θα μπορέσουν να καταστείλουν τις ιδέες μας και ότι νιώθουμε πιο δυνατοί/ες από ποτέ.
Βαδίζουμε μαζί με τους αναρχικούς/ες όλου του κόσμου και τους στέλνουμε τους χαιρετισμούς, την αγάπη και την αλληλεγγύη μας. Σε όλους τους εξεγερμένους/ες του κόσμου που έχουν τη φλόγα της ελευθερίας στις καρδιές τους από την Αθήνα, το Amed, την Τσιάπας, τη Γάζα, το Τορόντο, το Σηάτλ… Να ξέρετε ότι δεν είστε μόνοι/ες και ότι υπάρχουν άνθρωποι σ’ αυτά τα μέρη που επίσης αγωνίζονται. Ευχαριστούμε όλους/ες για την αλληλεγγύη και τις δράσεις υποστήριξης. Δεν μπορούμε να περιγράψουμε τα αισθήματά μας για τους ντόπιους αναρχικούς/ες που, όπως στον υπόλοιπο κόσμο, διοργανώνουν δράσεις υποστήριξης για εμάς. Οι σελίδες αυτές είναι πολύ λίγες για κάτι τέτοιο. Τους αγκαλιάζουμε όλους/ες και τους/τις στέλνουμε θερμούς χαιρετισμούς. Γνωρίζουμε ότι είναι μαζί μας και ούτε μια στιγμή δεν νιώθουμε μόνοι/ες.
Με πολλές ευχές για πολλές μακρές ημέρες εξέγερσης και αλληλεγγύης.
Αναρχικοί κρατούμενοι:
Beyhan Çağrı Tuzcuoğlu
Burak Ercan
Deniz
Emirhan Yavuz
Murat Gümüşkaya
Oğuz Topal
Sinan Gümüş
Ünal Can Tüzüner
Yenal Yağcı
1.Αναφέρεται σε αεροπορική επιδρομή δύο τουρκικών F16 εναντίον ομάδας χωρικών που κινούνταν τη νύχτα της 28ης Δεκέμβρη 2011 κοντά στα τουρκο-ιρακινά σύνορα, στο χωριό Roboski (Robozik στα Κουρδικά). Η επίσημη εκδοχή είναι ότι θεωρήθηκαν αντάρτες του PKK που μετέφεραν οπλισμό. Ακολούθησαν βίαιες διαδηλώσεις σε όλη σχεδόν την Τουρκία.(σημείωση του μεταφραστή/ρια)
2.Αναφέρεται στη δολοφονία από αστυνομικούς του 11χρονου Uğur Kaymaz και του πατέρα του Ahmet, στην κουρδική πόλη Kızıltepe στις 21/11/2004. Η αστυνομία ισχυρίστηκε ότι δέχτηκε πυρά και από τα θύματα, αλλά η οικογένειά τους επιμένει πως ήταν άοπλοι.(στμ)
3.Αναφέρεται στη Σφαγή της Πλατείας Ταξίμ, την πρωτομαγιά του 1977, όταν κατά την απεργιακή συγκέντρωση «άγνωστοι» άνοιξαν πυρ εναντίον των συγκεντρωμένων.(στμ)
Παρακάτω παρατίθεται το αγγλικό κείμενο
An_Open_Letter_From_Anarchist_Prisoners_in_Turkey_to_the_Public
