Κείμενο για απεργία 23/02
Κείμενο που γράφτηκε και μοιράζεται από πρωτοβουλία ατόμων στην Κατάληψη.
ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ? ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΙΟΙ?
23 Φεβρουαρίου και άλλη μια πανελλαδική απεργία κηρύσσεται από τα φερέφωνα του κράτους και τους δήθεν υποστηρικτές της εργατικής τάξης που προάγουν τα συμφέροντα των αφεντικών (ΓΣΕΕ,ΑΔΕΔΥ,ΠΑΜΕ). Άλλο ένα πυροτέχνημα που έχει ως στόχο την εκτόνωση της αγωνιστικής διάθεσης και όχι την ανατροπή των γενεσιουργών αιτιών των προβλημάτων.
Είμαστε ένα σύνολο ανθρώπων που, ασφυκτιώντας από τη δυσοσμία της αποσύνθεσης της «επίσημης» πολιτικής ζωής, επιλέγουμε εμείς το πώς θα δώσουμε το δικό μας αγώνα, χωρίς πολιτικά όργανα, ηγέτες και αφεντικά. Είμαστε εργαζόμενοι σε συνθήκες επισφάλειας, που πουλάμε φτηνά την εργασία μας (25 ευρώ για 8 ώρες ξεκωλώματος στα διασκεδαστήρια της προκυμαίας) υπό το διαρκή φόβο της απόλυσης και τη ρουφιανιά, που γεννά ο ανταγωνισμός, να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας. Άνεργες που καθημερινά λιώνουμε τις σόλες των παπουτσιών μας ψάχνοντας για μεροκάματο χωρίς αποτέλεσμα ή ορατή προοπτική, πέφτοντας συχνά θύματα των αφεντικών δουλεύοντας, άνευ πληρωμής, σε δοκιμαστικά με την ελπίδα της πρόσληψης η οποία καταλήγει σε ψευδαίσθηση. Φοιτητές που καταλάβαμε ότι όσα πτυχία και να αποκτήσουμε, μας περιμένει η ανεργία και η επισφάλεια. Μαθήτριες που συνειδητοποιούμε ότι ακόμη και να μπούμε στη διαδικασία να σπουδάσουμε το αντικείμενο που αγαπάμε, μάλλον δε θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να ζήσουμε απ’ αυτό.
Είναι η αξιοπρέπεια και η συνείδηση που υπαγορεύουν τον αγώνα μας και τόσους άλλους αγώνες που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, σε τοπική και παγκόσμια κλίμακα. Από τον αγώνα των 300 εργατών-μεταναστών, απεργών πείνας, που μην αντέχοντας άλλο την καταπίεση και την καταπάτηση ακόμα και των πιο βασικών τους δικαιωμάτων, αποφάσισαν να ξεκινήσουν έναν αγώνα μέχρι τέλους, τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας και του Λαυρίου ενάντια στην απόπειρα επιβολής της υποβάθμισης του περιβάλλοντός τους στο όνομα συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, έως και τις εξεγέρσεις σε Λιβύη, Υεμένη, Σομαλία, Αίγυπτο, Μπαχρέιν, Μαρόκο, οι αγωνιστές αυτοοργανώνονται και παίρνουν τις ζωές τους στα χέρια τους, χωρίς ηγέτες και κρατικά δεκανίκια, εμπνέοντας τους καταπιεσμένους σε όλο το πλανήτη και αποδεικνύοντας πως οι εξεγέρσεις και η ανατροπή των εκάστοτε εξουσιαστικών κατεστημένων δεν είναι ουτοπία.
Η τελευταία κρίση διέλυσε όλες τις ψευδαισθήσεις της ευμάρειας και της αφθονίας, με τις οποίες το καπιταλιστικό σύστημα έτρεφε τις δυτικές κοινωνίες, καθιστώντας τες τυφλές απέναντι στη λεηλασία του «υποανάπτυκτου κόσμου» και της φύσης πάνω στην οποία στηρίζεται. Οι αφανείς σκλάβοι του καπιταλισμού έγιναν πλέον εμφανείς και είμαστε εμείς.
Τώρα που πιάσαμε πάτο και που ο φόβος του να μην πέσουμε πιο κάτω ως δικαιολογία δεν υφίσταται, είναι η ώρα να αναγερθούμε μέσω του κοινού αγώνα για την αξιοπρέπειά μας…
ΓΙΑΤΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ…
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΙΣΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ 23/02 ΤΑ ΠΗΓΑΜΕ ΜΙΑ ΧΑΡΑ. ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΤΑ ΣΚΑΤΩΣΑΝΕ ΠΑΛΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.
February 24th, 2011 at 4:29 amΣυνολική ενημέρωση από Μυτιλήνη για 23/02 μπορεί να βρεθεί εδώ:
http://anixtilesvos2008.blogspot.com/2011/02/2302_27.html
March 2nd, 2011 at 12:49 am